Wszyscy boimy się tego samego. O unieważnianiu.

Na studiach psychologicznych przesiąkasz językiem specjalistycznym. I chociaż mamy swoje specyficzne naleciałości (np. “kawałek” - z pozdrowieniami dla koleżanek z roku), to jednym ze słów, które bardzo pomogły mi nazywać rzeczy w specyfice międzyludzkich relacji było “unieważnianie”.Wszyscy chcemy czuć się ważni - dla innych, bliskich ludzi, instytucji i organizacji z jakimi współpracujemy. Chcemy aby ważne dla nas sprawy i my sami byli uważniani - zauważani, szanowani, słuchani. Uniważnianie jest tego przeciwieństwem. I potrafi mocno porysować nam obraz nas samych, bliskie relacje i ogląd rzeczywistości.Dzisiaj jest dzień szczególny, czuć świąteczną atmosferę w powietrzu, chociaż ten zapach może dla każdego oznaczać co innego i nie zawsze musi kojarzyć się z dobrym aromatem. Chciałabym w tym odcinku pomówić do Was i z Wami o tym, co nakłada się na unieważnienia i czy przesiąknięci schematami czasem nie mamy kłopotu z uważnianiem siebie samych i innych wokoło. Dziś możemy podjąć próbę nadawania rangi (i uważności) temu, co ważne. To jak, próbujemy?Ten odcinek jest ostatnim z trzech, które realizuje we współpracy z @manymornings producentem najfajniejszych skarpet na świecie. A ekipa od kolorowych skarpetek oprócz psychoedukacji przekazuje 15000 zł na @fundacjadajemydzieciomsile. Za każde 50 zł z tej puli to realna pomoc - jedna rozmowa telefoniczna dla dziecka w potrzebie i kryzysie. Dodatkowo, od każdej dziecięcej pary skarpet sprzedanej w grudniu Many Mornings przekazuje 1 zł do tej puli. Z jakim wynikiem skończy się ta akcja? W grudniu skupimy się na komunikacji międzypokoleniowej. Ale kto wie… może i będzie to cenna wiedza dla naszej komunikacji z wewnętrznymi dziećmi? 🙂Zapraszam do słuchania! A z praktyki dodam, że lepiej się słucha w kolorowych skarpetkach ;)Montaż: Eugeniusz Karlov